Untitled Page
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
COSS
kids Nederland

Coalition of Silicone Servivers
Gezondsheidsklachten bij borstprotheses
In februari 2016 is het laatste wetenschappelijke artikel van mijn hand verschenen in het tijdschrift: “Clinical
Medical Reviews and Case Reports” en is internationaal gepubliceerd. Dit artikel is mede tot stand gekomen dankzij
de vruchtbare samenwerking van mij met Lucas de Boer en Henry Dijkman van de afdeling Pathologie van het
Academisch Ziekenhuis in Nijmegen, waar ik zelf jaren heb gewerkt.
Ik heb in die dagen het geluk gehad kennis te mogen maken met Nienke Salzmann, een bijzondere vrouw, die
mijn patiënt werd voor wat betrof het Siliconen Borstimplantaat vraagstuk.

Zij had de implantaten gekregen in 1985. Haar voorgeschiedenis laat zien dat de huisarts, Leen Braber, in 1997
vermeldde dat zij van deze prothesen ziek was geworden. Wat hij daar precies mee bedoelde, is niet duidelijk.
In 2001 werden zij vervangen en bleken zij geruptureerd te zijn. Het merk was niet bekend. Zij kreeg daarom
nieuwe siliconen borstimplantaten, maar na 1 jaar zijn die elders verwijderd in 2002 en is zij protheseloos verder
gegaan. Al met al heeft zij dus 17 jaren blootstelling gehad aan uitzwetende en uitlekkende siliconen moleculen.
Daarna kreeg zij met lymfklier zwellingen te maken in oksels en liezen en kwam zij voor het eerst terecht op
mijn spreekuur. Aan deze zwellingen werd zij door mij geopereerd. Zij was ondertussen rolstoelafhankelijk
geworden. In 2004 ontwikkelde zij borstkanker en aan de complicaties hiervan is zij in 2008 overleden.
Ondertussen was er tussen ons een speciale band ontstaan, zoals ik vaker met sleutelpatiënten op mijn pad heb
meegemaakt. Zij besloot haar lichaam aan mij na te laten voor nader wetenschappelijk onderzoek. Ik zie mij nog
zitten aan het voeteneind van haar bed in een hospice in Almere met haar geliefd hondje naast ons op de grond.
Zij zakte af en toe weg, maar één ding werd duidelijk aan mij gezegd: “nu kan je het eindelijk gaan oplossen”. Ik
hoorde dat aan, maar was daarvan beslist niet overtuigd. Ik was namelijk, net als andere onderzoekers, op zoek
naar een speciaal molecuul, wat zou laten zien en verklaren waarom sommige vrouwen siliconen
borstimplaantaat-gerelateerde klachten ontwikkelden en anderen niet. Ik was dus wat gereserveerd, maar wilde
haar niet tegenspreken.

Enkele dagen later is zij overleden en zoals het dan gaat mocht ik vanaf mijn solo tentje op een camping in Nrd-
Italie gaan zitten regelen dat het lichaam naar de afdeling Pathologie in het Radboud moest en wat er zoal aan
materiaal geoogst moest worden. Het was een hele opgave, maar eind goed, al goed.
Het bleef er enige tijd liggen totdat Lucas (de Boer) het van Henry (Dijkman) mocht gaan bewerken. Weer een
hele klus. Uiteindelijk wordt het resultaat gepresenteerd op een besloten meeting. Wij waren aangenaam
verrast, maar bij mij was nog geen heilig vuur ontbrand. Ik zag nog niet het verband met mijn gedachtegang op
dit wetenschappelijk onderwerp. Het onderzochte materiaal en het resultaat bleef nog een jaar of 3 liggen,
totdat ik mijzelf vermande! Ik was het aan Nienke verplicht om dit te gaan opschrijven, to say the least.

Ondertussen was mij tijdens een operatie door de assistente gevraagd wat de band tussen mij en Barry Sears
was op het vlak van het Zone-dieet, een andere hobby van mij. Ik vertelde daar achteloos wat over, terwijl mijn
handen werkten. Op één of andere manier bleef echter die vraag rondspoken in mijn kop. En ik weet nog waar ik
stond in mijn slaapkamer toen met donderend geraas het kwartje viel tussen mijn oren. Hoewel ik het weleens
met Barry over had gehad, maar hij met antwoorden kwam die mij onwaarschijnlijk leken (altijd al een
eigenwijze donder geweest), zag ik nu ineens wel dat “ontsteking” de verbindende factor was. Nu niet voor de
gevolgen van een waardeloze leefstijl met foute maaltijd keuzen die onherroepelijk leiden tot
verouderingsaandoeningen als Alzheimer, kanker, diabetis type 2 etc, etc., maar chronische ontsteking op
cellulair niveau in het Siliconen Vraagstuk. Dat opende een nieuw hoofdstuk in mijn wetenschappelijk
activiteiten.
Vervolgens zocht ik daarna een oord op in het buitenland om het verhaal van Nienke verplicht op te gaan
schrijven. Terwijl ik naar het materiaal kijk, schrik ik mij lam! Hoe had ik zo onvoorstelbaar blind kunnen zijn. Ik
moest direct aan Johan Cruijff denken, die ik om zijn taalgebruik waardeerde: “Je snapt iets pas als je het door
hebt”. Een waarheid als een koe. Want jaren geleden had ik al een verhaal geproduceerd met een opvatting die
cruciaal was voor het nieuwe inzicht, maar toen zelf nog niet in de gaten had, waar ik het werkelijk over had. Ik
keek nu in het materiaal van Nienke voor het eerst naar stapeling van siliconen moleculen in alle organen,
spieren, ruggenmerg en hersenen. Een dergelijk stapeling betekent maar één ding en dat is voor een anti-aging
arts die ik ook ben, chronisch cellulaire ontsteking. Dat betekent epigenetische veroudering, betekent
vervroegde en versnelde aftakeling. Is helemaal wat ik al jaren op mijn spreekuur moet zien en soms zelfs moet
aanhoren, omdat patiënten dat gewoon aan mij zeiden: “Ik voel mij oud en afgeleefd”. Ik hoorde het aan,
maakte braaf aantekeningen, maar het drong kennelijk toen nog niet echt tot mij door.

En zo moet ik tot de slotsom komen dat Nienke Salzmann het in 2008 helemaal bij het rechte eind had toen zij
opmerkte dat ik het vraagstuk dan zou oplossen. Want dat is ook wat er is gebeurd. Het zal nog enige tijd duren
voordat begrepen zal worden in grotere kring hoe het één met het ander samenhangt, het is helaas een feit dat
ik ver voor de troepen uitloop met mijn inzicht. Epidemiologisch onderzoek is al helemaal een lacher, dan moet
je al beginnen met de klachten in het dossier vast te leggen en een follow-up van 20 tot 50 jr. aanhouden, niet 5
tot 10 jaren. Nee, er zal nooit een speciaal molecuul gevonden worden, hoelang wij wereldwijd ernaar zoeken.
Omdat veroudering zich buitengewoon langzaam voltrekt en niet in een buisje bloed is te meten. Zo kan je dus
jaren blootgesteld worden aan het uitzweten van siliconen moleculen en denken dat er niets aan de hand is,
totdat jou “systeem” het kantelpunt voor jou bereikt. Dat is dus mede afhankelijk van je leefstijl en genetische
background. Verouderen doen wij allemaal, voor de één op meer natuurlijke wijze, voor de ander met meer
gebreken. En in feite kan je zelf bepalen hoe je wilt verouderen, door je leefstijl aan te passen en daar tijdig
mee te beginnen. Nee, hoewel het nog even zal duren, weet ik op grond van mijn jarenlange ervaring met dit
vraagstuk (inmiddels 19 jaren), dat dit de uitleg is voor wat er gaande is. De vrouwen die zich hebben
gepresenteerd met duidelijke klachten, zijn de kanaries in de kolenmijn. In dat opzicht zijn zij gelukkig te
prijzen, want door het ziek zijn moesten zij opzoek naar een oplossing die niet voor handen lag en hebben zij dit
ziektebeeld in beeld gebracht.

Eén ding is zeker, stapelen van uitgezwete siliconen moleculen vindt plaats, zoals dit onderzoekmateriaal
onherroepelijk laat zien en wat wij in feite al sinds de zeventiger jaren weten, want wetenschappelijk
aangetoond. Dit gebeurt ongeacht het merk, ongeacht of de prothese rond is of druppelvormig, ongeacht of het
vóór, of achter de spier is geplaatst, ongeacht of het gescheurd is of intact, ongeacht of de siliconen prothese is
geplaatst voor een reconstructie of vergroting en ongeacht of de vrouw zelf van mening is dat zij klachten heeft
of niet.
Verouderen doen wij allemaal en daar is niets mis mee. Dat is een natuurlijk proces als gevolg van voortgaande
stille ontsteking. Maar met siliconen prothesen in het lichaam, borst of bil, geef je dit proces een flinke duw in
de rug. Tel daarbij op een leefstijl die minder gezond is, en de toon is gezet. Er bestaat in deze niet zoiets als de
dans ontspringen. ‘En elk voordeel heb z’n nadeel’, ik hoor het Johan zeggen.
Elke vrouw zal voor zichzelf moeten uitmaken hoe zij ouder wenst te worden, maar dan moet zij op z’n minst
voordat zij aan een implantie begint, daarop gewezen worden.

Niet alleen is het Siliconen Vraagstuk door mij gedefinieerd, ik heb ook voor de oplossingen gezorgd. Deze zijn
naar gelang de situatie: explantatie, verwijderen kapsel, bij voorkeur geheel als dat kan, vanwege de uitgezwete
moleculen die het bevat. Bij plaatsing prothese achter de spier is dat minder goed mogelijk. Verder toepassing
van de Monobloc Hydrogel borstprothese (is sinds 1984 onafgebroken op de markt, is geen siliconen prothese
met water, zoals kwaadwilligen beweren, die snappen er toch niets van. Geeft ook geen schimmeling, mits je
het niet zomaar aan de buitenlucht blootstelt en zweet geen siliconen moleculen uit want de siliconen
elastomeer omhulling is door vulcanisatie in het fabricage proces neutraal geworden). Verder lipofilling. Voor de
dames die een reconstructie nodig hebben is er een nieuwe door mij ontwikkelde methode die alleen door het
Dr. Kappel Instituut kan worden uitgevoerd. Van belang is ook de Zone-leefstijl.
Ik ben Nienke dan ook mede namens “de vrouwen” zeer dankbaar dat zij het offer heeft gebracht het siliconen
vraagstuk in haar eigen lichaam te ontwikkelen en vervolgens met haar eigen organen en weefsels duidelijk
heeft gemaakt wat er dan gebeurt (Zie onderstaand fotomateriaal). Ik krijg vast een stevige draai om mijn oren
van haar als ik ook daar boven ben aangekomen, omdat ik zo lang heb gewacht met het ontwikkelen van dit
inzicht.
Mea Culpa, het leven zit vol verrassingen!

Rita Kappel
Ik laat u hieronder enkele beelden met uitleg zien. Het is een klein deel van al het verzamelde materiaal, waar ik
in het Nederlands een korte uitleg geef over wat u te zien krijgt. Deze beelden kun je overbrengen op alle
weefsels in het lichaam, dus ook op het weefsel dat ik hier niet laat zien. De doorsneden zijn gekleurd met
hematoxyline eosine of MORO, of toluidine blauw. De MORO kleuring kleurt specifiek het siliconen materiaal
diep rood, zodat het direct opvalt.

In het artikel is in Tabel ook een telling gedaan van Si-atomen (EDX analyse op materiaal dat met toluidine is
gekleurd). Bij mensen die geen borstprothesen hebben vind je als waarde nooit meer dan 500. Wij hebben
zekerheidshalve dit getal verdubbeld naar 1000, voordat het werd meegeteld. Je ziet bv in die tabel dat er in het
kapsel veel Si-rijk materiaal wordt aangetroffen. Dat is waarom ik probeer bij een explantatie operatie het
kapsel zoveel als mogelijk mee te verwijderen. Laat je het zitten, dan zal het spontaan verdwijnen, maar dan
blijven ook de moleculen achter. Later kan je niet teruggaan om alsnog kapsel te verwijderen als de klachten
onveranderd slecht blijven. Ik schrok ook van de schildklier en ruggenmergswaarden. De getallen voor de
hersenen worden in een latere publicatie verwerkt, moet ik nog tijd voor maken. Wat je je zeker moet realiseren
is dat op een vreselijk klein deel van het orgaan of weefsel de telling is uitgevoerd, nl per 0.1 - 0.15 µm2 (1
micrometer = 1 duizendste mm). Dat is met het blote oog dus niet eens te zien.
COSSkids is onderdeel van Coalition of Silicone Servivers - Boulder Collorado USA
naar boven
 
R.M.KAPPEL - L. de BOER - H. DIJKMAN              
Coupe door frontaalkwab, gekleurd met toluidide blauw, 400 x vergroot. Siliconen materiaal aan de onderzijde te zien
Coupe door het ovarium gekleurd met hematoxyline eosien, 200 x vergroot, omkaderd siliconen plak ligt in het weefsel
Coupe door het ruggenmerg, gekleurd met hematoxyline eosine, 400 x vergroot, ingekaderd siliconen materiaal ligt in het weefsel
Coupe door ruggenmerg, gekleurd met toluidine blauw, 400 x vergroot, siliconen materiaal is omkaderd
Coupe door kleine hersenen, gekleurd met toluidine blauw. 400 x vergroot. Siliconen materiaal is omkaderd
Coupe door pancreas (alvleesklier), gekleurd met hematoxyline eosine, 400 x vergroot, siliconen materiaal is omkaderd.
Coupe door urineblaas, gekleurd met toluidine blauw, 400 x vergroot
Coupe door urineblaas, gekleurd met hematoxyline eosine, 400 x vergroot, siliconen materiaal is omkaderd
Coupe schildklier, gekleurd met hematoxyline eosine, 200 x vergroot. Siliconen materiaal is omkaderd
 
 
Coupe schildklier, gekleurd met MORO, 200x vergroot. Rode plak is het siliconen materiaal
 
Coupe van longweefsel, 200 x vergroot, siliconen materiaal is omkaderd
 
Coupe van dunne darm, 200 x vergroot, gekleurd met hematoxiline eosine, Het siliconen materiaal is omkaderd, het ligt binnen in het darmweefsel, omringd door glad spierweefsel. Deze ophoping is meer in de vorm van een plak, anders dan een vacuole.
Te zien is een doorsnede door een lymfeklier, gekleurd met hematoxiline eosine, 200 x vergroot. U zien een meerkernige reuscel. De witte blaasjes binnen de cel bevatten het opgehoopte siliconen materiaal.
Voorbeeld van meeting Si-gehalte (van siliconen moleculen) op 2 meetpunten van opgehoopt siliconen materiaal in de schildklier. Op de eerste afbeelding zijn er 7.200 tellingen gedaan, op de onderste afbeelding 7.252 tellingen per 0.1 - 0.15 µm2.
Rita M Kappel
naar boven
Henri Dijkman
November 2018