COSS
kids Nederland
Coalition of Silicone Survivors
COSSkids is onderdeel van Coalition of Silicone Survivors - Boulder Collorado USA
November 2018
COSSkids NEDERLAND
Chemie wetenschapper J.J.B. PIERRE BLAIS
J. J. B. Pierre Blais
Suppression of research on dangers of breast implants.
A research chemist and expert in the biocompatibility of implant materials, Blais joined the health protection branch of Canada’s Department of National Health and Welfare in 1976. He became concerned with the potential harmful effects of breast implants on women and was invited to testify as an expert witness in lawsuits involving the implants. The government ordered him not to communicate his findings, and blocked his appearance. He wrote memos asking for further investigation and a voluntary halt to sales of the implants.
Logistical roadblocks were thrown in his way and after increasingly stifling his research, in 1989 the federal government fired him. He sparked a worldwide movement that's now helping tens of thousands of disfigured women.
Nederlandse vertaling
Tegenwerken van nieuw onderzoek naar de gevaren van borst implantaten.
Een onderzoek chemicus en expert op het gebied van biocompatibility van implantaat materialen. Blais sloot zich aan in 1976 bij de afdeling bescherming gezondheid van Canada's departement nationale gezondheids- en welzijnsraad. Hij werd betrokken bij onderzoek naar de potentieel schadelijke effecten van borst implantaten op vrouwen en werd uitgenodigd om te getuigen als een deskundige getuige in rechtszaken met betrekking tot de implantaten. De regering vroeg hem zijn bevindingen niet openbaar te maken en blokkeerde zijn verschijning. Hij schreef de memo's waarin hij aandrong op verder onderzoek en een vrijwillige stopzetting van de verkoop van de implantaten. De overheid blokkeerde zijn bewegingsvrijheid en verstikte steeds meer zijn onderzoek, In 1989 werd hij door de bondsregering ontslagen. Het leidde tot een wereldwijde beweging die tienduizenden misvormde vrouwen zou helpen.
Tegenwerken van nieuw onderzoek naar de gevaren van borst implantaten.
Een onderzoek chemicus en expert op het gebied van biocompatibility van implantaat materialen. Blais sloot zich aan in 1976 bij de afdeling bescherming gezondheid van Canada's departement nationale gezondheids- en welzijnsraad. Hij werd betrokken bij onderzoek naar de potentieel schadelijke effecten van borst implantaten op vrouwen en werd uitgenodigd om te getuigen als een deskundige getuige in rechtszaken met betrekking tot de implantaten. De regering vroeg hem zijn bevindingen niet openbaar te maken en blokkeerde zijn verschijning. Hij schreef de memo's waarin hij aandrong op verder onderzoek en een vrijwillige stopzetting van de verkoop van de implantaten. De overheid blokkeerde zijn bewegingsvrijheid en verstikte steeds meer zijn onderzoek, In 1989 werd hij door de bondsregering ontslagen. Het leidde tot een wereldwijde beweging die tienduizenden misvormde vrouwen zou helpen.
Implant Critic Converts Government Crusade Into Business
A chemist who was fired by the Canadian health department after criticizing the Mime breast implant now consults on the issue
OTTAWA--For J.J.B. Pierre Blais, doing good science has also turned out to be good for business. Two years after the Canadian chemist was fired from his country's health department in 1989 after his repeated attempts to have the MÆme breast implant removed from the market (The Scientist, September 4, 1989, page 7; also see accompanying story), Blais is running a business.
By David Spurgeon | May 27, 1991
For J.J.B. Pierre Blais, doing good science has also turned out to be good for business.
Two years after the Canadian chemist was fired from his country's health department in 1989 after his repeated attempts to have the MÆme breast implant removed from the market (The Scientist, September 4, 1989, page 7; also see accompanying story), Blais is running a burgeoning consulting practice built on advising physicians whose worried patients want their implants removed.
Blais never abandoned his campaign against the implant, which is coated with a material that laboratory tests have shown can degrade into a substance that causes cancer in laboratory animals. Last month his views gained support from the United States Food and Drug Administration, which has advised physicians to stop doing implantation surgery using the MÆme implant until the agency has completed a study of potential health risks of the polyurethane foam that coats the silicone pouch. The manufacturer and marketer, Surgitek of Racine, Wis., has also voluntarily suspended all shipments of its implants.
Since leaving the government, Blais has formed a one-man consulting firm here that specializes in providing advice to doctors on the hazards of a variety of medical devices. And he reports that the firm, Innoval Ltd., which he operates out of his home, is inundated with calls from physicians who want advice on removing the implants.
"We're suffering from case overload," says Blais, who successfully appealed his dismissal and was reinstated, but then resigned from his government position of investigator at the end of 1989. "The breast prosthesis furor has gradually been coming to a crescendo for about six or seven months," he notes, "with almost two to three new requests a week to deal with patients in trouble with those devices. The surgeons don't know where to go [for advice]."
Government investigators estimate that more than 2 million women in the U.S. alone have received breast implants, about 80 percent of them for cosmetic purposes. About 70,000 women have been given implants covered with the polyurethane foam manufactured by Surgitek. There is no evidence that these women face a higher risk of cancer, says the FDA, but Blais says that the implant lasts only a few years and often bursts, making it more difficult to remove.
The greatest risk, he says, is that if the patient contracts cancer for whatever reason, "the prognosis is much worse than if she bore a conventional prosthesis."
Blais says that he receives requests for information on hazards associated with the removal of other breast implants, "but that this one [Meme] makes up a pretty good chunk of the problem." Although he is not a surgeon, Blais has expertise in the biocom- patibility of implant materials, especially polymers. And he has assisted and been involved in specialized surgery.
As a consultant, his work involves contract design of high-risk medical products, primarily implants but also drug-delivery systems. In recent months, Blais has focused much of his attention on trying to help surgeons determine if they can remove the implants safely.
To deal with such requests, he consults with experts in radiology, surgery, and medicine who have evaluated a patient. They then pool their data, analyze them, and provide an opinion on how that patient's problem can be dealt with. Blais also provides analysis of retrieved implant samples collected for monitoring reports that companies must file with the FDA.
The 51-year-old Blais sees a relationship between his current work and what he wanted to do when he joined the Canadian government's Health Protection Branch in 1976. In his years with the government, Blais developed a reputation as an innovative and productive investigator and helped to reform parts of his country's system of regulating medical devices. But eventually, his concerns about the material in the Maeme breast implant forced him to say things that angered his superiors.
Even so, he says he always tried to work within proper channels. Blais insists that he is not a "whistle-blower" because he upheld the department's confidentiality standards by not leaking internal memos and other critical assessments of the implants.
E.G. Letourneu, director of the radiation and medical devices branch of Canada's Department of Health and Welfare, declined to comment on the specific reasons for Blais's dismissal and reinstatement, citing the country's Privacy Act.
Blais says he finally left when it became clear that he could not sway the department's official views on the subject. He feared that, sooner or later, he would be asked to sign documents approving a product he felt was dangerous and that, when the facts became widely known, would be removed from the market, he says.
"At that point, I would have been badly injured professionally," Blais says. "This was my main consideration in leaving the department voluntarily after I was discharged."
Blais also objects to his portrayal by the media as a somewhat quixotic individual on a lonely crusade. For him, the reason for his behavior was straightforward. "I was basically balancing short-term interests against long-term career prospects," he says.
In his new career, Blais finds himself extending the work he did with the Health Protection Branch, but with "much more freedom to provide the service to physicians, something I was not able to do before."
In addition, he says his independence allows him to talk more easily with various government officials: "I have broader access to coworkers, including those at the FDA, which was not truly available to me before."
Blais acknowledges that his business is, so far, hardly a lucrative operation. But he predicts that soon he will be earning enough to match his government salary, and that the prospects for continued growth are bright.
Although he is pleased that much more is known about the potential health hazards of the implants since he began investigating the problem, Blais believes that U.S. government agencies will eventually disclose significantly more information on the subject.
"Only a very small part was made public," he says about the investigations by U.S. agencies. "Up to now, the FDA has said that the basis for withdrawing the implant was the risk of cancer. But the actual scientific and administrative reasons for the removal have not been made public.
"And when they do, they will shake the confidence of quite a number of people who have been involved in this area, including physicians. They'll find they are as much a victim as the patients."
David Spurgeon is a freelance science writer in Mont Tremblant, Quebec.
A chemist who was fired by the Canadian health department after criticizing the Mime breast implant now consults on the issue
OTTAWA--For J.J.B. Pierre Blais, doing good science has also turned out to be good for business. Two years after the Canadian chemist was fired from his country's health department in 1989 after his repeated attempts to have the MÆme breast implant removed from the market (The Scientist, September 4, 1989, page 7; also see accompanying story), Blais is running a business.
By David Spurgeon | May 27, 1991
For J.J.B. Pierre Blais, doing good science has also turned out to be good for business.
Two years after the Canadian chemist was fired from his country's health department in 1989 after his repeated attempts to have the MÆme breast implant removed from the market (The Scientist, September 4, 1989, page 7; also see accompanying story), Blais is running a burgeoning consulting practice built on advising physicians whose worried patients want their implants removed.
Blais never abandoned his campaign against the implant, which is coated with a material that laboratory tests have shown can degrade into a substance that causes cancer in laboratory animals. Last month his views gained support from the United States Food and Drug Administration, which has advised physicians to stop doing implantation surgery using the MÆme implant until the agency has completed a study of potential health risks of the polyurethane foam that coats the silicone pouch. The manufacturer and marketer, Surgitek of Racine, Wis., has also voluntarily suspended all shipments of its implants.
Since leaving the government, Blais has formed a one-man consulting firm here that specializes in providing advice to doctors on the hazards of a variety of medical devices. And he reports that the firm, Innoval Ltd., which he operates out of his home, is inundated with calls from physicians who want advice on removing the implants.
"We're suffering from case overload," says Blais, who successfully appealed his dismissal and was reinstated, but then resigned from his government position of investigator at the end of 1989. "The breast prosthesis furor has gradually been coming to a crescendo for about six or seven months," he notes, "with almost two to three new requests a week to deal with patients in trouble with those devices. The surgeons don't know where to go [for advice]."
Government investigators estimate that more than 2 million women in the U.S. alone have received breast implants, about 80 percent of them for cosmetic purposes. About 70,000 women have been given implants covered with the polyurethane foam manufactured by Surgitek. There is no evidence that these women face a higher risk of cancer, says the FDA, but Blais says that the implant lasts only a few years and often bursts, making it more difficult to remove.
The greatest risk, he says, is that if the patient contracts cancer for whatever reason, "the prognosis is much worse than if she bore a conventional prosthesis."
Blais says that he receives requests for information on hazards associated with the removal of other breast implants, "but that this one [Meme] makes up a pretty good chunk of the problem." Although he is not a surgeon, Blais has expertise in the biocom- patibility of implant materials, especially polymers. And he has assisted and been involved in specialized surgery.
As a consultant, his work involves contract design of high-risk medical products, primarily implants but also drug-delivery systems. In recent months, Blais has focused much of his attention on trying to help surgeons determine if they can remove the implants safely.
To deal with such requests, he consults with experts in radiology, surgery, and medicine who have evaluated a patient. They then pool their data, analyze them, and provide an opinion on how that patient's problem can be dealt with. Blais also provides analysis of retrieved implant samples collected for monitoring reports that companies must file with the FDA.
The 51-year-old Blais sees a relationship between his current work and what he wanted to do when he joined the Canadian government's Health Protection Branch in 1976. In his years with the government, Blais developed a reputation as an innovative and productive investigator and helped to reform parts of his country's system of regulating medical devices. But eventually, his concerns about the material in the Maeme breast implant forced him to say things that angered his superiors.
Even so, he says he always tried to work within proper channels. Blais insists that he is not a "whistle-blower" because he upheld the department's confidentiality standards by not leaking internal memos and other critical assessments of the implants.
E.G. Letourneu, director of the radiation and medical devices branch of Canada's Department of Health and Welfare, declined to comment on the specific reasons for Blais's dismissal and reinstatement, citing the country's Privacy Act.
Blais says he finally left when it became clear that he could not sway the department's official views on the subject. He feared that, sooner or later, he would be asked to sign documents approving a product he felt was dangerous and that, when the facts became widely known, would be removed from the market, he says.
"At that point, I would have been badly injured professionally," Blais says. "This was my main consideration in leaving the department voluntarily after I was discharged."
Blais also objects to his portrayal by the media as a somewhat quixotic individual on a lonely crusade. For him, the reason for his behavior was straightforward. "I was basically balancing short-term interests against long-term career prospects," he says.
In his new career, Blais finds himself extending the work he did with the Health Protection Branch, but with "much more freedom to provide the service to physicians, something I was not able to do before."
In addition, he says his independence allows him to talk more easily with various government officials: "I have broader access to coworkers, including those at the FDA, which was not truly available to me before."
Blais acknowledges that his business is, so far, hardly a lucrative operation. But he predicts that soon he will be earning enough to match his government salary, and that the prospects for continued growth are bright.
Although he is pleased that much more is known about the potential health hazards of the implants since he began investigating the problem, Blais believes that U.S. government agencies will eventually disclose significantly more information on the subject.
"Only a very small part was made public," he says about the investigations by U.S. agencies. "Up to now, the FDA has said that the basis for withdrawing the implant was the risk of cancer. But the actual scientific and administrative reasons for the removal have not been made public.
"And when they do, they will shake the confidence of quite a number of people who have been involved in this area, including physicians. They'll find they are as much a victim as the patients."
David Spurgeon is a freelance science writer in Mont Tremblant, Quebec.
Implantaat criticus buigt een kruistocht tegen de regering om in een eigen bedrijf.
Een scheikundige die werd ontslagen door de Canadese health department na kritiek op de mAEme-borstimplantaat houdt nu consulten over deze kwestie
OTTAWA --- J.J.B. Pierre Blais kwam er snel achter dat goede wetenschap ook goed bleek te zijn voor het bedrijfsleven. Twee jaar is het geleden dat de Canadese scheikundige werd ontslagen bij de gezondheid afdeling van zijn land in 1989 na zijn herhaalde pogingen om de mÆme borstimplantaat uit de markt verwijderd te krijgen. Blais draait nu zijn eigen goedlopend bedrijf.
By David Spurgeon | May 27, 1991
Voor J.J.B. Pierre Blais, bleek goede wetenschap ook goed te zijn voor het bedrijfsleven. Twee jaar is het geleden in 1989, dat de Canadese scheikundige werd ontslagen uit de gezondheidsafdeling van zijn land na zijn herhaalde pogingen om de mÆme borstimplantaat uit de markt verwijderd te krijgen. Blais draait nu een ontluikende aangebouwde consulting praktijk adviseert nu artsen van bezorgd patiënten die hun implantaten willen laten verwijderen.
Blais heeft zijn campagne tegen het implantaat nooit verlaten. Dit implantaat is bedekt met een materiaal waarbij laboratoriumproeven hebben aangetoond dat deze kan worden afgebroken in een stof die kanker in laboratoriumdieren veroorzaakt. Vorige maand kregen zijn weergaven steun van de Amerikaanse Food and Drug Administration, die artsen het advies gaf te stoppen met implantatie chirurgie met behulp van het mÆme implantaat totdat het Agentschap een studie van mogelijke gezondheidsrisico's van het polyurethaanschuim heeft voltooid die de huid van het zakje van siliconen vormd. De fabrikant en de verkoper, Surgitek uit Racine, Wisconsin, hebben vrijwillig alle zendingen van de implantaten opgeschort.
Sinds het verlaten van de overheid, heeft Blais een one-man adviesbureau gevormd dat is gespecialiseerd in het verstrekken van advies aan artsen over de gevaren van een verscheidenheid van medische hulpmiddelen. En hij rapporteert dat de onderneming, Innoval Ltd., waar hij vanuit zijn huis opereert, is overspoeld met oproepen van artsen die advies willen over het verwijderen van de implantaten.
"We zijn totaal overbelast met zaken," zegt Blais, die met succes in beroep ging tegen zijn ontslag en vervolgens geherinstalleerd werd, maar aan het einde van 1989 zelf ontslag nam vanwege de standpunten van zijn regering tegen de onderzoeker. "De borstprothese furore heeft geleidelijk aan moeten groeien in ongeveer zes of zeven maanden," stelt hij, "met bijna twee tot drie nieuwe aanvragen per week van te behandelen patiënten die in de problemen waren gekomen met deze apparaten. De chirurgen weten niet waar ze heen moeten voor advies."
Regering onderzoekers schatten dat meer dan 2 miljoen vrouwen in de VS alleen al borstimplantaten hebben, ongeveer 80 procent van hen hebben deze ontvangen voor cosmetische doeleinden. Ongeveer 70.000 vrouwen hebben implantaten bedekt met het polyurethaanschuim gekregen vervaardigd door Surgitek. Er is geen bewijs dat deze vrouwen een hoger risico van kanker lopen, zegt de FDA, maar Blais zegt dat het implantaat slechts een paar jaar mee gaat en vaak barst, waarna het moeilijk is te verwijderen.
Het grootste risico, zegt hij, zit hem in het feit dat als de patiënt voor welke reden dan ook kanker krijgt, "de prognose veel slechter is dan als ze een conventionele prothese had gedragen."
Blais zegt dat hij verzoeken ontvangt om informatie over gevaren met de verwijdering van andere borstimplantaten, "maar een mAEme prothese maakt een berg van het probleem." Hoewel hij geen chirurg is, heeft Blais expertise in de biocom-patibility van implantaat materialen, met name polymeren. Hij heeft geassisteerd en is ingewijd in de gespecialiseerde chirurgie.
Als consultant, bestaat zijn werk uit contract ontwerp van risicovolle geneesmiddelen, voornamelijk implantaten maar ook medicijn-levering systemen. In de afgelopen maanden heeft Blais veel van zijn aandacht gericht op het proberen te helpen van chirurgen zodat ze implantaten veilig kunnen verwijderen.
Na dergelijke verzoeken, overlegt hij met deskundigen in de radiologie, chirurgie en geneeskunde welke een patiënt hebben geëvalueerd. Hij bundelt vervolgens hun gegevens, analyseert hen en geeft een advies over hoe het probleem van de patiënt kan worden aangepakt. Blais biedt ook de analyse van monsters van de opgehaalde implantaten die worden verzameld voor de monitor verslagen die bedrijven bij de FDA moeten indienen.
De 51-jarige Blais ziet een relatie tussen zijn huidige werk en wat hij wilde doen toen hij nog lid was van het Canadese Health Protection Branch in 1976. In zijn jaren bij de regering, ontwikkelde Blais een reputatie als een innovatieve en productieve onderzoeker en droeg bij aan de hervorming van delen voor het systeem van regulering van de medische hulpmiddelen voor zijn land. Maar uiteindelijk de bezorgdheid over het materiaal van de mAEme borstimplantaat dwong hem om dingen te zeggen die de boosheid van zijn superieuren opwekte.
Zelf zegt hij dat hij altijd probeerde te werken binnen de juiste kanalen. Blais dringt erop aan dat hij niet een "klokkenluider" is omdat hij de vertrouwelijkheids normen van de afdeling heeft gehandhaafd door geen interne memo's en andere kritische evaluaties van de implantaten te lekken.
E.G. Letourneu, directeur van de afdeling medische hulpmiddelen van Canada's Ministerie van Volksgezondheid en Welzijn, weigerde commentaar op de specifieke redenen voor het ontslag en herplaatsing van Blais, dit onder vermelding van de wet van de Privacy van het land.
Blais vermeld dat hij uiteindelijk vertrok toen bleek dat hij niet achter de officiële standpunten van de afdeling omtrent deze zaak kon blijven staan. Blais vreesde dat hij vroeg of laat zou hij worden verzocht documenten tot goedkeuring van een product te ondertekenen waarvan hij voelde dat deze gevaarlijk was en dat, wanneer de feiten alom bekend zouden worden, dit verwijderd zou worden uit de markt, zegt hij.
"Op dat moment, zou ik als professional zwaar beschadigd zijn geweest" zegt Blais. "Dit was mijn belangrijkste overweging de afdeling vrijwillig te verlaten nadat ik was ontslagen."
Blais protesteert ook tegen de vermelding door de media als zou hij een enigszins chaotisch individu zijn op een eenzame kruistocht. Voor hem was de reden voor zijn gedrag eenvoudig. "Ik was balancerende op korte termijn belangen tegenover mijn carrière vooruitzichten op lange termijn," zegt hij.
In zijn nieuwe carrière verkeert Blais in de omstandigheid zijn werkzaamheden die hij deed voor de Health Protection Branch uit te kunnen breiden, maar met veel meer vrijheid met de service aan artsen, iets wat ik voordien niet kon doen."
Bovendien, zegt hij stelt het hem in staat gemakkelijker en meer te praten met verschillende ambtenaren van de overheid, zijn onafhankelijkheid stelt hem daartoe in staat: "Ik heb bredere toegang tot collega's, met inbegrip van die op de FDA, die voordien niet echt beschikbaar waren voor mij was."
Blais erkent dat zijn bedrijf tot nu toe nauwelijks een lucratieve operatie is geweest. Maar hij voorspelt dat hij snel hetzelfde zal verdienen als zijn salaris van de regering, en dat de vooruitzichten voor verdere groei helder zijn
.
Hoewel hij blij is dat hij begon met onderzoek naar het probleem is er veel meer bekend over de potentiële gevaren voor de gezondheid door de implantaten. Blais gelooft dat het agentschap van de overheid van de VS uiteindelijk aanzienlijk meer informatie over dit onderwerp zal openbaren.
"Slechts een zeer klein deel werd openbaar gemaakt," zegt hij over de onderzoeken door de Amerikaanse agentschappen. "Tot nu, heeft de FDA gezegd dat de basis voor de intrekking van het mAEme implantaat het risico van kanker was. Maar de werkelijke wetenschappelijke en administratieve redenen voor het verwijderen zijn niet publiekelijk openbaar gemaakt.
"En wanneer ze dat wel doen, zal het vertrouwen van een groot aantal mensen die betrokken zijn geweest bij deze zaak, met inbegrip van artsen opgeschud worden. Ze vinden dat ze ook een slachtoffer zijn evenals als de patiënten."
David Spurgeon is een freelance wetenschap journalist in Mont Tremblant, Quebec.
Een scheikundige die werd ontslagen door de Canadese health department na kritiek op de mAEme-borstimplantaat houdt nu consulten over deze kwestie
OTTAWA --- J.J.B. Pierre Blais kwam er snel achter dat goede wetenschap ook goed bleek te zijn voor het bedrijfsleven. Twee jaar is het geleden dat de Canadese scheikundige werd ontslagen bij de gezondheid afdeling van zijn land in 1989 na zijn herhaalde pogingen om de mÆme borstimplantaat uit de markt verwijderd te krijgen. Blais draait nu zijn eigen goedlopend bedrijf.
By David Spurgeon | May 27, 1991
Voor J.J.B. Pierre Blais, bleek goede wetenschap ook goed te zijn voor het bedrijfsleven. Twee jaar is het geleden in 1989, dat de Canadese scheikundige werd ontslagen uit de gezondheidsafdeling van zijn land na zijn herhaalde pogingen om de mÆme borstimplantaat uit de markt verwijderd te krijgen. Blais draait nu een ontluikende aangebouwde consulting praktijk adviseert nu artsen van bezorgd patiënten die hun implantaten willen laten verwijderen.
Blais heeft zijn campagne tegen het implantaat nooit verlaten. Dit implantaat is bedekt met een materiaal waarbij laboratoriumproeven hebben aangetoond dat deze kan worden afgebroken in een stof die kanker in laboratoriumdieren veroorzaakt. Vorige maand kregen zijn weergaven steun van de Amerikaanse Food and Drug Administration, die artsen het advies gaf te stoppen met implantatie chirurgie met behulp van het mÆme implantaat totdat het Agentschap een studie van mogelijke gezondheidsrisico's van het polyurethaanschuim heeft voltooid die de huid van het zakje van siliconen vormd. De fabrikant en de verkoper, Surgitek uit Racine, Wisconsin, hebben vrijwillig alle zendingen van de implantaten opgeschort.
Sinds het verlaten van de overheid, heeft Blais een one-man adviesbureau gevormd dat is gespecialiseerd in het verstrekken van advies aan artsen over de gevaren van een verscheidenheid van medische hulpmiddelen. En hij rapporteert dat de onderneming, Innoval Ltd., waar hij vanuit zijn huis opereert, is overspoeld met oproepen van artsen die advies willen over het verwijderen van de implantaten.
"We zijn totaal overbelast met zaken," zegt Blais, die met succes in beroep ging tegen zijn ontslag en vervolgens geherinstalleerd werd, maar aan het einde van 1989 zelf ontslag nam vanwege de standpunten van zijn regering tegen de onderzoeker. "De borstprothese furore heeft geleidelijk aan moeten groeien in ongeveer zes of zeven maanden," stelt hij, "met bijna twee tot drie nieuwe aanvragen per week van te behandelen patiënten die in de problemen waren gekomen met deze apparaten. De chirurgen weten niet waar ze heen moeten voor advies."
Regering onderzoekers schatten dat meer dan 2 miljoen vrouwen in de VS alleen al borstimplantaten hebben, ongeveer 80 procent van hen hebben deze ontvangen voor cosmetische doeleinden. Ongeveer 70.000 vrouwen hebben implantaten bedekt met het polyurethaanschuim gekregen vervaardigd door Surgitek. Er is geen bewijs dat deze vrouwen een hoger risico van kanker lopen, zegt de FDA, maar Blais zegt dat het implantaat slechts een paar jaar mee gaat en vaak barst, waarna het moeilijk is te verwijderen.
Het grootste risico, zegt hij, zit hem in het feit dat als de patiënt voor welke reden dan ook kanker krijgt, "de prognose veel slechter is dan als ze een conventionele prothese had gedragen."
Blais zegt dat hij verzoeken ontvangt om informatie over gevaren met de verwijdering van andere borstimplantaten, "maar een mAEme prothese maakt een berg van het probleem." Hoewel hij geen chirurg is, heeft Blais expertise in de biocom-patibility van implantaat materialen, met name polymeren. Hij heeft geassisteerd en is ingewijd in de gespecialiseerde chirurgie.
Als consultant, bestaat zijn werk uit contract ontwerp van risicovolle geneesmiddelen, voornamelijk implantaten maar ook medicijn-levering systemen. In de afgelopen maanden heeft Blais veel van zijn aandacht gericht op het proberen te helpen van chirurgen zodat ze implantaten veilig kunnen verwijderen.
Na dergelijke verzoeken, overlegt hij met deskundigen in de radiologie, chirurgie en geneeskunde welke een patiënt hebben geëvalueerd. Hij bundelt vervolgens hun gegevens, analyseert hen en geeft een advies over hoe het probleem van de patiënt kan worden aangepakt. Blais biedt ook de analyse van monsters van de opgehaalde implantaten die worden verzameld voor de monitor verslagen die bedrijven bij de FDA moeten indienen.
De 51-jarige Blais ziet een relatie tussen zijn huidige werk en wat hij wilde doen toen hij nog lid was van het Canadese Health Protection Branch in 1976. In zijn jaren bij de regering, ontwikkelde Blais een reputatie als een innovatieve en productieve onderzoeker en droeg bij aan de hervorming van delen voor het systeem van regulering van de medische hulpmiddelen voor zijn land. Maar uiteindelijk de bezorgdheid over het materiaal van de mAEme borstimplantaat dwong hem om dingen te zeggen die de boosheid van zijn superieuren opwekte.
Zelf zegt hij dat hij altijd probeerde te werken binnen de juiste kanalen. Blais dringt erop aan dat hij niet een "klokkenluider" is omdat hij de vertrouwelijkheids normen van de afdeling heeft gehandhaafd door geen interne memo's en andere kritische evaluaties van de implantaten te lekken.
E.G. Letourneu, directeur van de afdeling medische hulpmiddelen van Canada's Ministerie van Volksgezondheid en Welzijn, weigerde commentaar op de specifieke redenen voor het ontslag en herplaatsing van Blais, dit onder vermelding van de wet van de Privacy van het land.
Blais vermeld dat hij uiteindelijk vertrok toen bleek dat hij niet achter de officiële standpunten van de afdeling omtrent deze zaak kon blijven staan. Blais vreesde dat hij vroeg of laat zou hij worden verzocht documenten tot goedkeuring van een product te ondertekenen waarvan hij voelde dat deze gevaarlijk was en dat, wanneer de feiten alom bekend zouden worden, dit verwijderd zou worden uit de markt, zegt hij.
"Op dat moment, zou ik als professional zwaar beschadigd zijn geweest" zegt Blais. "Dit was mijn belangrijkste overweging de afdeling vrijwillig te verlaten nadat ik was ontslagen."
Blais protesteert ook tegen de vermelding door de media als zou hij een enigszins chaotisch individu zijn op een eenzame kruistocht. Voor hem was de reden voor zijn gedrag eenvoudig. "Ik was balancerende op korte termijn belangen tegenover mijn carrière vooruitzichten op lange termijn," zegt hij.
In zijn nieuwe carrière verkeert Blais in de omstandigheid zijn werkzaamheden die hij deed voor de Health Protection Branch uit te kunnen breiden, maar met veel meer vrijheid met de service aan artsen, iets wat ik voordien niet kon doen."
Bovendien, zegt hij stelt het hem in staat gemakkelijker en meer te praten met verschillende ambtenaren van de overheid, zijn onafhankelijkheid stelt hem daartoe in staat: "Ik heb bredere toegang tot collega's, met inbegrip van die op de FDA, die voordien niet echt beschikbaar waren voor mij was."
Blais erkent dat zijn bedrijf tot nu toe nauwelijks een lucratieve operatie is geweest. Maar hij voorspelt dat hij snel hetzelfde zal verdienen als zijn salaris van de regering, en dat de vooruitzichten voor verdere groei helder zijn
.
Hoewel hij blij is dat hij begon met onderzoek naar het probleem is er veel meer bekend over de potentiële gevaren voor de gezondheid door de implantaten. Blais gelooft dat het agentschap van de overheid van de VS uiteindelijk aanzienlijk meer informatie over dit onderwerp zal openbaren.
"Slechts een zeer klein deel werd openbaar gemaakt," zegt hij over de onderzoeken door de Amerikaanse agentschappen. "Tot nu, heeft de FDA gezegd dat de basis voor de intrekking van het mAEme implantaat het risico van kanker was. Maar de werkelijke wetenschappelijke en administratieve redenen voor het verwijderen zijn niet publiekelijk openbaar gemaakt.
"En wanneer ze dat wel doen, zal het vertrouwen van een groot aantal mensen die betrokken zijn geweest bij deze zaak, met inbegrip van artsen opgeschud worden. Ze vinden dat ze ook een slachtoffer zijn evenals als de patiënten."
David Spurgeon is een freelance wetenschap journalist in Mont Tremblant, Quebec.
Nederlandse vertaling
A chemist who was fired by the Canadian health department after criticizing the Meame breast implant now consults on the issue
Een scheikun-dige die werd
ontslagen door de Canadese
health depart-ment na kritiek
op de mAEme-borstimplantaat
geeft nu advies over deze
kwestie
Pierre Blais began working on medical devices in 1976 for the Canadian government, and it was in 1979 that he first became interested in the MÆme implant. The more he learned about it, the more he became concerned about its potential harmful effects. By the mid-1980s, he had encountered scientific evidence of the difficulties stemming from its use, including complications during its removal, and his reputation as an authority on the subject was growing. In 1988 he was asked to appear as an expert witness in a suit involving the prosthesis, but his superiors within the government told him to keep his concerns to himself, and he never testified.
By this time, Blais had begun a volley of internal memos calling for a voluntary halt to the sale of the implants until the government could fully investigate their safety.
In July 1989 he received a letter of dismissal, citing official "misconduct," and within a few hours he was escorted from his office. He was accused of leaking confidential information on the implant to the press, contrary to departmental regulations, and of having failed to return his laboratory samples and files.
The letter apparently referred to a series of articles in the Montreal Gazette that quoted his memos, but Blais emphatically denies that he was the source of the leaks.
Pierre Blais startte met analuyseren van medische hulpmiddelen voor de Canadese regering in 1976, en het was in 1979 dat hij voor het eerst geïnteresseerd raakte in het mÆme implantaat. Hoe meer hij erover leerde, hoe meer bezorgd hij werd over de potentiële schadelijke effecten. Het was in de mid-jaren 80, dat hij het wetenschappelijk bewijs van de problemen die voortvloeien uit het gebruik ervan had vergaard, met inbegrip van complicaties tijdens de verwijdering van het implantaat, en zijn reputatie als autoriteit op dit onderwerp groeide. In 1988 werd hij gevraagd om te verschijnen als getuige deskundige in een zaak met betrekking tot de prothese, maar zijn superieuren binnen de regering vertelden hem zijn bezorgdheid voor zich te houden, dus hij getuigde niet. Tegen die tijd begon Blais een volley van interne oproep memo's voor een vrijwillige stopzetting van de verkoop van de implantaten zodat de regering volledig hun veiligheid kon onderzoeken. In juli 1989 ontving hij een ontslagbrief, onder vermelding van officiële "wangedrag", en werd binnen een paar uur hij uit zijn ambt geëscorteerd. Hij werd beschuldigd van het lekken van vertrouwelijke informatie over het implantaat aan de pers, tegen het Faculteitsreglement in, en van het niet terugbezorgen van zijn laboratoriummonsters en bestanden. De krant de Montreal Gazette had blijkbaar een reeks artikelen die werden ondersteund door memo's van Blais, maar hij ontkent nadrukkelijk dat hij de bron van het lekken was.
By this time, Blais had begun a volley of internal memos calling for a voluntary halt to the sale of the implants until the government could fully investigate their safety.
In July 1989 he received a letter of dismissal, citing official "misconduct," and within a few hours he was escorted from his office. He was accused of leaking confidential information on the implant to the press, contrary to departmental regulations, and of having failed to return his laboratory samples and files.
The letter apparently referred to a series of articles in the Montreal Gazette that quoted his memos, but Blais emphatically denies that he was the source of the leaks.
Pierre Blais startte met analuyseren van medische hulpmiddelen voor de Canadese regering in 1976, en het was in 1979 dat hij voor het eerst geïnteresseerd raakte in het mÆme implantaat. Hoe meer hij erover leerde, hoe meer bezorgd hij werd over de potentiële schadelijke effecten. Het was in de mid-jaren 80, dat hij het wetenschappelijk bewijs van de problemen die voortvloeien uit het gebruik ervan had vergaard, met inbegrip van complicaties tijdens de verwijdering van het implantaat, en zijn reputatie als autoriteit op dit onderwerp groeide. In 1988 werd hij gevraagd om te verschijnen als getuige deskundige in een zaak met betrekking tot de prothese, maar zijn superieuren binnen de regering vertelden hem zijn bezorgdheid voor zich te houden, dus hij getuigde niet. Tegen die tijd begon Blais een volley van interne oproep memo's voor een vrijwillige stopzetting van de verkoop van de implantaten zodat de regering volledig hun veiligheid kon onderzoeken. In juli 1989 ontving hij een ontslagbrief, onder vermelding van officiële "wangedrag", en werd binnen een paar uur hij uit zijn ambt geëscorteerd. Hij werd beschuldigd van het lekken van vertrouwelijke informatie over het implantaat aan de pers, tegen het Faculteitsreglement in, en van het niet terugbezorgen van zijn laboratoriummonsters en bestanden. De krant de Montreal Gazette had blijkbaar een reeks artikelen die werden ondersteund door memo's van Blais, maar hij ontkent nadrukkelijk dat hij de bron van het lekken was.
Nederlandse vertaling onder dit artikel
INNOVAL
496 Westminster
Ottawa Canada K2A 2V1
Tel: 613-728-8688
Fax: 613-728-0687
496 Westminster
Ottawa Canada K2A 2V1
Tel: 613-728-8688
Fax: 613-728-0687
INNOVAL
496 Westminster
Ottawa Canada K2A 2V1
Tel: 613-728-8688
Fax: 613-728-0687
496 Westminster
Ottawa Canada K2A 2V1
Tel: 613-728-8688
Fax: 613-728-0687
Pierre Blais is bereikbaar op:
Pierre Blais is bereikbaar op het volgende adres:
